Spoor je spor

Om onduidelijke redenen hebben de opstellers van de treindienstregeling in heel ex-Joegoslavië een voorkeur voor vreemde tijdstippen. Wie van Mostar naar Sarajevo wil met de trein kan om 07.53 of om 18.29 uur. Op de vraag of er tussendoor niets gaat, zei de baliemedewerkster: "Hoezo? Dit is genoeg." En eigenlijk heeft ze gelijk. Met zonsopgang of zonsondergang met de trein langs de Neretva rivier rijden is prachtig. Het is spijtig dat Bosnië slechts een handvol spoorverbindingen heeft.
Van Sarajevo naar Zagreb gingen tot vorige week slechts twee treinen per dag, allebei in de ochtend. Deze week is er een derde dienst bijgekomen. Wie om 21.20 uit Sarajevo vertrekt, is de volgende ochtend om 6.43 in Zagreb. 't Is maar waar je zin in hebt, in het pikdonker van het ene stationnetje naar het ander tuffen. Want dat is het eigenlijke probleem: de treinen rijden zo traag en stoppen zo frequent dat als je op een normaal tijdstip vertrekt je op een onmogelijk tijd aankomt. En als je ergens op een normaal tijdstip wilt aankomen, moet je op een onmogelijke tijd vertrekken.
Af en toe gaat er iets fout onderweg en sta je ruim twee uur stil zonder informatie te krijgen. Gelukkig is het treinverkeer zo minimaal dat je zonder groot gevaar een ommetje kunt maken.

Wie vanuit Zagreb naar Moster-Sarajevo wil en weer terug, hoeft niet twee keer de ellenlange reis per trein te maken. Een leuk alternatief is om met de spotgoedkope binnenlandse vluchten van Croatia Airlines naar Split te vliegen en daarvandaan met de bus naar Mostar te reizen. Je rijdt dan lange tijd over de Jadranska magistrala, de ruim 600 kilometer lange weg die langs de gehele Kroatische kust loopt, van Rijeka in het noorden tot Dubrovnik in het zuiden (E65). Bij Ploce (waarschijnlijk het vreemdste stadje van Kroatië - daarover in de toekomst meer) gaat de bus het Dalmatische achterland binnen, waarna je in een mum van tijd aan de grens met Bosnië bent.